VROLIJKE TREURNISSEN (140710)
door Tom Mulder - tommulder@amsterdamsetrams.nl

In 1961, het jaar, dat ik werd geïntroduceerd in de opmerkelijke wereld van tramhobbyisten merkte ik, dat ik me moest houden aan de omgangsvormen en gewoontes van deze fanatieke GVB-vrienden. Eerder was ik achter het bestaan gekomen van deze hobbyisten, omdat ik tijdens een Verzamelaarsbeurs (in de Beurs van Berlage) plotseling werd geconfronteerd met tramfoto’s! Hallelujah!

Echte tramfoto’s! Dat er mensen waren, die trams fotografeerden. Ik kon het bijna niet geloven. Voor beide vervoersvormen had ik belangstelling. Die interesse werd ook nog eens gevoed door CONTACT, het maandelijkse personeelsblad van het GVB met in de kop een getekende afbeelding van een drie-asser, een bus en een pont. Contact kreeg ik van mijn trambestuurderoom.
Natuurlijk waren er altijd de trams in mijn leven, waar ik altijd veel aandacht voor had gehad. De herinneringen aan tramlijn 18 hadden op mijn tweede levensjaar plaatsgevonden. Dat kwam door mijn vader, die me constant mee ’op reis’ nam.
Als ik dit zo schrijf, kan ik het zelf bijna niet geloven. Toen op 20 januari 1955 tramlijn 12 het loodje legde, zou ik deze gebeurtenis ook nooit meer vergeten, omdat het overlijden van deze lijn zo’n grote indruk op mij maakte. Ik zie me op een van de laatste winterse dagen van lijn 12, even na twaalf uur ‘s middags, nog naar het eindpunt in de Oostzaanstraat rennen, waar ik nog net op de vertrekkende Siemens Shuckert kon springen dankzij de hulp van de bestuurder. Op weg naar mijn grootouders voor de lunch. Maar gelukkig kwam de iets minder spannende buslijn 12 met de spiksplinternieuwe 71-ers, die erg schoon en naar spiritus roken, er voor in de plaats.

Het eindpunt van lijn 12 was vlakbij mijn kleuterschool en mijn lagere school. Automatisch werden vrije schooluren doorgebracht aan dit eindpunt. Er volgden nog meer van die indrukwekkende tramgebeurtenissen. Uiteraard was daar het ongeluk met de 453 op lijn 3 op 6 april 1956. Toen ik na het ziekenhuisbezoek door de GGD bij mijn grootouders in de 3e Hugo de Grootstraat werd afgeleverd en mijn verhaal vertelde, dachten zij, dat ik een grapje maakte. Toen al. Leuk onderwerp ook voor een grapje!
Door de tramfoto’s in de Beurs werd ik door de standhouder/hobbyist bij hem thuis uitgenodigd. En zo kwam van het een het ander. Want daar ontmoette ik diverse andere voor die tijd belangrijke hobbyisten. Van TRAMhobbyisten werd verondersteld niet ook GVB-autobussen interessant te vinden Want bussen waren de onsympathieke plaatsvervangers van trams en tramlijnen. Dat werd ook zo gezegd.

Drie-asser op lijn 5 Foto Hans Meijer.

Lijn 7 op het Prins Bernhardplein Foto Cor Fijma

Een van mijn eerste grote tramgebeurtenissen was de opheffing van tramlijn 5 op 16 september 1961. De hele dag was het tramclubje bij elkaar op het Amstel Station waar nog speciaal de 301 werd opgetrommeld om op deze laatste dag te verschijnen. Uiteraard was de laatste rit rond 24 uur een feestelijke laatste rit met al die tramenthousiastelingen. Maar toen de deuren van de Remise Lekstraat zich tenslotte hadden gesloten, wisten wij zeker, dat tramlijn 5 was opgeheven en dat we afscheid hadden genomen van de Utrechtenaren. De volgende dag kwam de tweede desillusie toen de enkelgelede trams en de drie-assige stellen van lijn 7 naar het Amstel Station reden. Dat tramlijn 5 na enkele maanden met losse blauwen als spitsuurtramlijn weer op het Amstel Station terug zou keren, zou op die 16e september 1961 niemand hebben geloofd.

Eventuele fouten voorbehouden (red.)

 

<< terug naar index Tramcolumns

volgende column >>

laat een berichtje achter