Tramcolumn 151

EERST NAAR DE HAVENSTRAAT EN DAN NAAR SARAJEVO (040312)
Foto's van Tom Mulder tenzij anders vermeld
tommulder@amsterdamsetrams.nl

Als een nuchtere Amsterdammer bovenstaand intro aanschouwt, zal hij schouderophalend zijn weg vervolgen. Maar tramhobbyisten waren er ook in de jaren ’90 van de vorige eeuw en niet uitsluitend een eeuw eerder. Voor de iets langer meedraaiende hobbygenoten was de verschijning van de 780-ers op een Havenstraatlijn opnieuw een redelijke verrassing.

Het was in ieder geval niet de allereerste keer toen ze ‘vast’ in de Remise Havenstraat verbleven en onder meer de lijnen 6 en 10 als huislijnen hadden. Het kwam ook door de uitstraling van de 780-ers en door het feit, dat ze voor ons, de eeuwige tieners, er nieuw uit bleven zien. In de ogen van de huidige generatie ‘wagenbestuurders’ (dat klinkt veel beter dan het oerlelijke en foute tramchauffeur!!) zijn de 780-ers alweer oude trams.

Wat natuurlijk ook zo is. Moet ik helaas toegeven. Ze zijn maar vijf jaar jonger dan de droevige 725-ers. Ze kwamen daarbij ook nog uit dezelfde fabriek in Salzgitter. Als je die plaatsnaam noemt in het bijzijn van een bewoner van die Zuid-Duitse tramfabriekstad kruipt deze van schaamte onder het voorste draaistel van de dichtstbijzijnde tram. Amsterdammers staan bekend als kritische burgers. Ze geven ook erg snel en altijd hun mening. Niets deugt tot het tegendeel is bewezen.

Dat was het geval toen de eerste 780-ers in Amsterdam werden afgeleverd. Ze waren volgens hen foeilelijk. Jaren later verschenen ze af en toe weer, door materieelgebrek, in de Remise Havenstraat in de westelijke contreien van Amsterdam. De oerlelijke 780-ers in hun tweede levensfase, die in de tweede helft van de 90-er jaren allemaal een grote revisie kregen en eeuwig nieuwe 780-ers leken te blijven.

Nog geen tien jaar daarna werden de eerste vijf 780-ers gesloopt vanwege erg vage redenen, zoals brand en motorproblemen (!!!). Net zoals bij de 725-ers kan ik het emotioneel niet verkroppen, dat vijf relatief nieuwe trams verplicht naar de tramhemel emigreerden. Sarajevo is nog tot daar aan toe. Terwijl ik enkele jaren eerder bijvoorbeeld de ook gesloopte 797 in de Hoofdwerkplaats Tram trots zijn helemaal gereviseerde en geschilderde nog gele uiterlijk voor de eerste keer zag tonen. Onbegrijpelijk! Zestien familieleden van de 780-ers verruilden Amsterdam voor Sarajevo, waar ze ook nu nog als vakantievierende Amsterdammers de straten van Sarajevo opvrolijken.

Nog steeds komt er in deze stad in Bosnië een Amsterdamse lijn 3 of 4 aanrijden, omdat de kleuren van de trams en de lijnfilms ongewijzigd bleven. Wel is de bestemmingsfilm veranderd. Vreemd! In de 780-ers zit nog steeds Nederlandstalige reclame in de trams opgeplakt. Als vakantievierende Amsterdammer, die juist een pilsje heeft gedronken, ga je toch sterk twijfelen aan je geestelijke gezondheid als er bij 35 graden een Amsterdamse lijn 3 aan komt rijden in deze Zuid-Europese stad.

Terwijl je dacht, dat je met vakantie in Bosnië was. Daarna lig je nog weken wakker van zo’n schokkende gebeurtenis. Wat me het meest is bijgebleven van de 780-ers is het gereviseerde uiterlijk van de 805. Zijn voorkomen verbeterde aanzienlijk, nadat hij van een erg zware aanrijding, na verplicht logeren in de Hoofdwerkplaats Tram, was gerepareerd. De kop van de 805 had behoorlijk scheef gestaan. Knap als je zo’n kop weer echt recht krijgt. Dat richtapparaat van het GVB doet wonderen.

 

<< terug naar index Tramcolumns

volgende column >>

laat een berichtje achter