Bijdragen van Tom Mulder
Geheugen van de Amsterdamse tram

<< terug naar index Tramcolumns

volgende column >>

Tramcolumn 148

Share |

FEITEN DIE JE VAST WILT WETEN (120112)
Foto's van Tom Mulder tenzij anders vermeld
tommulder@amsterdamsetrams.nl

In de regelmatige tramverhalen komen vaak interessante, gedetailleerde feiten toevallig niet of nauwelijks ter sprake. Tot vandaag dan. Want hier zijn de zaken, die je altijd al wilde weten. Een greep . . . .

Besturing
Ik schreef onlangs over de voor Amsterdam onbegrijpelijke voetbesturing bij de 817-841 en de 901-920. Je zag dat niet bij andere series, dus liep je daar geen denkbeeldig gevaar van ongelukken in noodsituaties. Het blijkt, dat er tussen het GVB en andere vervoerbedrijven afspraken waren gemaakt om de besturing van trams in alle tramsteden gelijk te maken. Maar de onderlinge samenwerking ging weer helemaal niet door. De voetbesturing wel.

Beweegbare bruggen
De Amsterdamse beweegbare bruggen waren berucht voor het tram en busverkeer als het ging over rijtijden. Helemaal tijdens de jaarlijkse suikerbietencampagne in het najaar. Alle medewerkers van lijnen die de drukke vaarroute kruisten, kregen daar mogelijk buikpijn van. Behalve de lijn 2-bestuurders, die toen nog op het Hoofddorpplein hun rit begonnen. Als de brug dreigde open te gaan, ging in het eindpunthuisje een rinkelende bel, zodat de bestuurders op tijd voor het dreigende onheil werden gewaarschuwd. Zij vertrokken dan, ver vóór de officiële vertrektijden, van het Hoofddorpplein en als zij de brug van de Kostverlorenvaart waren gepasseerd, stopten de lijn 2-bestuurders, in de knik van de Zeilstraat, de tram bij de speciale brugklok om op de juiste vertrektijd hun reis te vervolgen.

Slechte rail
De slechte kwaliteit van de rails zorgde ervoor dat op sommige plaatsen, enkele jaren geleden, er maandenlang voorzichtig moest worden gereden. Ik noem bijvoorbeeld de Stadionweg. Je reed met de tramwielen gewoon op het asfalt en je moest echt voorzichtig rijden.


Foto: Maurits Vink

Prijs van een Blauwe
De prijs, die de Gtr/de Gemeente Amsterdam voor een blauwe betaalde was fl.13.127,- exclusief de elektrische installatie. Die kostte fl.6.700,-. De fraaie blauwe bijwagens kostten fl.12.270,-. Voor een compleet stel betaalde je fl.32.097,- in 1929-1930. In Euro’s 14.565,- . Een nieuwe Combino kostte rond 2001 1,4 miljoen Euro.


Wiel met wielband
foto met toestemming: www.haagsetrams.com

Wielbanden
Ook trams hebben banden! Wielbanden. Deze wielbanden zijn onderhevig aan slijtage. Onder meer in de blaadjestijd. Wanneer zij sneller slijten door het glijden door gevallen bladeren bij het remmen. De wielbanden worden regelmatig vervangen of weer gladgeslepen.

Werkdagen
Het ‘rijdend’ GVB-personeel had het in het verleden erg zwaar te verduren door de extreem lange werkdagen, die soms wel 12 uur konden duren. De dagen waren toen gesplitst, waardoor er tussendoor lange pauze-uren ontstonden. Dat kwam door de ochtend en avondspitsen. Er was in de spitsuren vanzelfsprekend meer personeel nodig dan buiten de spitsen.

Eventuele fouten voorbehouden (red.)

 
<< terug naar index Tramcolumns

volgende column >>

omhoog

laat een berichtje achter

 

Bezoekersteller

eXTReMe Tracker