Tramcolumn 95

TRAMWONDER (170111)
door en met foto's van Tom Mulder - tommulder@amsterdamsetrams.nl

De ‘nieuwe’ lijn 17 heeft vanaf de eerste dag en ook ver daarvoor iets magisch en veelbelovends voor mij gehad. Zijn voorloper kan ik me nog herinneren, voordat hij op 18 november 1956 werd verbust en ik eerder in 1955 uit een lijn 17-drie-asser zonder bijwagen met beweegbare uitstaptreden stapte bij de halte Postjesweg/Hoofdweg, omdat mijn grootouders in de Van Spilbergenstraat woonden.

Daarvoor had ik ook regelmatig van de lijn 17-drie-assers genoten. Ik keek mijn ogen uit bij die nieuwe trams. Onder meer op de Hoofdweg toen de brug over de Postjeskade werd vernieuwd en deze ’moderne’ trams met een slinger na de brug weer de Hoofdweg bereikten, omdat de weg tijdelijk was versmald. Ik zie nog zo op een ander moment mijn oom Frits als trambestuurder op lijn 17 in de 497 door de Bilderdijkstraat rijden.

De brug bij het hoofdbureau van politie werd vernieuwd en lijn 17 werd dus via de Bilderdijkstraat omgeleid. Net als lijn 7 trouwens, maar die ging de andere kant op en bereikte bij het Rijksmuseum weer de Weteringschans. Dezelfde lijn 17-sensatie beleefde ik, omdat een oom en tante op de Nassaukade woonden en vanaf de 3e etage kon ik tussen enkele huizen in de Marnixstraat door iedere keer de losse drie-assers van lijn 17 en de stellen van lijn 10 zien rijden. Mijn plekje op de 3e etage fungeerde voor mij als een tribune.

Ik vond het natuurlijk bijna net zo leuk om veel later in de nieuwe buslijn 17 te stappen, want in die jaren leek echt alles nieuw. De 33-52-bussen waren net nieuw en zo roken en glommen ze ook. Ik had destijds niet de indruk, en ik schrijf het voorzichtig, dat de bussen een verslechtering voor lijn 17 betekenden. Niet verder vertellen. Wat me vanaf de eerste lijn 17-busdag wel opviel, was wel, dat de lijn 17-rails overal bleven liggen en de bovenleiding van de voormalige tramlijn 17 overal bleef hangen. Toen de nieuwe lijn 17 in aantocht was, werden over de hele route waar nodig rails en bovenleiding en bestrating in de ‘oude’ stad vernieuwd.

Nadat op 10 juli 1960 buslijn 18 werd ingesteld met dezelfde al eerder genoemde 33-52-ers werd vervolgens buslijn 17, in afwachting van tramlijn 17 in het voorjaar van 1962 alleen nog een spitsuurbuslijn. Hierop verschenen toen de bordbussen 1-20, waar speciale lijn 17-borden voor werden gemaakt. Ook waren er weer de bestemmingsborden, die aan de zijkanten van de 1-20-bussen werden opgehangen.

Vanaf 9 september 1962 werden de 200-244-bussen van lijn 18 weer vervangen door de 33-52-bussen. De 200-244 waren de creme de la creme van het autobussenpark van het GVB vanwege de gemakkelijke besturing, de snelle acceleratie en het simpele versnellingspookje. Net zoals in de jaren ‘50 was alles in de jaren ‘60 opnieuw nieuw. Zoals de glimmende nieuwe trams van lijn 17, die op 9 september 1962 gingen rijden. Zelfs de acht, in de ochtendspits zes, meer dan 30 jaar oude blauwe wagens met de kleurrijke intuiging met het nieuwe feestelijke lijncijfer 27 zagen er erg nieuw, olijk en vrolijk uit. Je kunt je voorstellen, dat ik blij was in de buurt van al dat tramnieuws te wonen. Thuis in Slotervaart ging ik speciaal uit mijn kamerraam hangen om het wonder, dat tramlijn 17 heette te kunnen zien. Als ik de andere kant opkeek zag ik de bussen van lijn 18. Ik kon mijn ogen niet geloven! Het was toch aardig van het GVB om dit soort speciale kado’s voor enkele passagiers beschikbaar te stellen . . . .

Eventuele fouten voorbehouden (red.)

 

<< terug naar index Tramcolumns

volgende column >>

laat een berichtje achter