Bijdragen van Tom Mulder
Geheugen van de Amsterdamse tram

<< terug naar index Tramcolumns

volgende column >>

Tramcolumn 53

Share |

DE SPITS IN DE HAVENSTRAAT (150310)
door Tom Mulder -
tommulder@amsterdamsetrams.nl

In de jaren’60 was de Havenstraat het leukste en drukste punt in Amsterdam voor trams. Je keek dag in dag uit je ogen uit. Al jaren was ik in de vroege avond naar de binnenlopers gaan kijken. Vooral de 1200-en vond ik erg interessant.

Vooral door de uitbreiding van de Remise Havenstraat, met de grote buitenremise, was de capaciteit enorm toegenomen. De buitenremise aan de rechterkant van de Remise Havenstraat was meestal (hiep, hiep, hoera) niet afgesloten. De remise was al jarenlang na de spits een dagelijkse parade van het antiekste deel van het Amsterdamse tramwagenpark. Bijna iedere Havenstraatlijn had weer zijn dagelijkse portie antieke tramwagens gehad.

Deze stoet van antieke tramwagens was vanzelfsprekend sensationeel. Het klinkt misschien wat kinderachtig, maar het contrast van de binnenrijdende trambestuurders, die na krap tien minuten in de meeste gevallen lopend de remise verlieten, was enorm. Uiteraard waren zij toch ’de baas’ van een tramstel met een bepaalde verantwoording voor zowel passagiers als het materieel, maar eenmaal klaar met rijden bleken al die bestuurders en conducteurs toch ‘gewone’ mensen te zijn!

Zij verlieten deze grote GVB-wereld als passagiers in veel gevallen met tram of buslijn 1, 15, 16 of 23. En deze drukke anderhalf uur na de avondspits was het bijna net of het spitsuur weer was begonnen. Alleen ging het materieel de andere kant op. Het drukste moment lag tussen zes en zeven uur ‘s avonds. Twee uur daarvoor waren al deze spitstrams uitgerukt. Veertien uur later gingen bijna al deze trams precies dezelfde kant op. En dat ging maar door, dag in dag uit. Nu, dik veertig jaar later helemaal, want op zaterdag en zondag is het opnieuw druk, omdat er voor het immer winkelend publiek flink wat tramcapaciteit onderweg is.

Met dit stukje wil ik nog eens benadrukken, dat er bij het GVB nooit voor langere tijd rustige periodes zijn. In tegendeel! Zo’n groot trambedrijf in de Nederlandse hoofdstad vergt enorme energie om dagelijks een groot wagenpark op straat te brengen. Dus een groot compliment voor het personeel is best een keer op zijn plaats. Zo’n belangrijke verdeling van het materieel is steeds maar tijdelijk. Want vooral in de 60-er, 70-er en 80-er jaren en ook daarna was het GVB zeer dynamisch. Met nieuwe trams, die oud materieel vervingen en nieuwe lijnen, die het bedrijf nieuwe impulsen gaven. Vooral in de 60-er jaren waren de winters nog wel eens extreem koud.

Het kwam dan ook regelmatig voor, dat het materieel in de buitenremise niet of veel later van zijn plaats afkwam, omdat het gedeeltelijk bevroren was. Dat gold in ieder geval voor het personeel en de ruiten. In contrast waren er wel eens warme voorjaarsdagen en hete zomers als het personeel op de twee-assers heerlijk de deuren op de voor en achterbalkons openzette. Dat alleen was bijna een reden, dat er nooit afscheid had moeten worden genomen van deze klassieke Amsterdamse trams. Toen de blauwe wagens in 1929 hun diensten begonnen, konden zelfs alle ramen in de hele tram gewoon open! Dus niet alleen de ramen op de balkons.

Eventuele fouten voorbehouden (red.)

 
<< terug naar index Tramcolumns

volgende column >>

omhoog

laat een berichtje achter

 

Bezoekersteller

eXTReMe Tracker