Bijdragen van Tom Mulder
Geheugen van de Amsterdamse tram

<< terug naar index Tramcolumns

volgende column >>

Tramcolumn 163

Share |

IK WACHT OP WACHTWAGENS (100612)
Foto's van Tom Mulder tenzij anders vermeld
tommulder@amsterdamsetrams.nl

In de 60s volgde ik trouw, ongeveer zeven jaar lang, dus dagelijks en zeer intensief, alle gebeurtenissen bij het GVB. Hoofdzakelijk als zij met de tram, en veel minder met de bus, te maken hadden. Dat was omdat er iedere dag weer leuke en spannende dingen gebeurden. Het leek of de blauwen de belangrijkste tramserie van het GVB was geworden door de handige materieelverdeling waarbij de tweeassers bewust het grootste deel van de dag van de straat waren verdwenen.

De uren, dat ze wel reden, dus hoofdzakelijk tijdens de spits of in het weekend, leek het of er meer blauwen reden dan dat er werkelijk bestonden. Als er net iets geweldigs met de blauwen was gebeurd, voor ons tramwetenschappers, diende de volgende fase van de tramsunami zich aan. We zagen het bijna onwerkelijke begin van de lijnen 17 en 27 en de komst van de legendarische tweeassers op alle Amsterdamse tramlijnen!!! Al was het soms voor heel korte tijd.

Zoals in het geval van de volledig ingetuigde 453 op lijn 17, die maar een dag verscheen. Het leek bijna iets onnatuurlijks. Het was gewoon niet echt! Toen we aan het bijkomen waren van alle gebeurtenissen en onder behandeling waren van een psycholoog was het volgende wonder al weer aan de beurt.Want daar waren zij: de WACHTWAGENS. En... drie per dag! Ze deden eigenlijk de hele dag wat hun naam vermoedde: WACHTEN! Het dagelijkse verzamelpunt van de tramgeïnteresseerden in de 60s was op de hoek van de Prins Hendrikkade. En nu komt het: het was ook de standplaats van de WACHTWAGENS. Ze waren beschikbaar voor de reizigers als de ochtendspits was afgelopen en ze WACHTEN tot de middagspits dreigde te beginnen. In de tussenliggende uren stonden ze te popelen om op tramlijnen in te vallen, die waren verstoord in hun lijnenloop.

Er waren natuurlijk dagen bij, dat de WACHTWAGENS ongebruikt, teleurgesteld rond 16 uur terugkeerden in de Remise Havenstraat. In 80% van de WACHTgevallen kwamen er drie blauwen op de PH-kade. Vaak ook was een blauwe door een losse drieasser vervangen, die door ons minachtend als oud vuil werd bekeken. In de loop van de jaren werden de drieassers talrijker en de blauwen minder in getal. Later kwam er zelfs wel eens een enkelgelede. En nu de climax van het verhaal! Blauwe wagens werden eigenlijk vanaf september 1962 niet langer toegestaan tergend langzaam de Cornelis Lelylaan te kiezen voor bijvoorbeeld instruktieritten. De grote uitzondering op deze regel: DE WACHTWAGENS! Nu kon je als trambelangstelllende met de oudste en lang niet meer gereviseerde of geschilderde blauwen naar Osdorp! Wie had dat in 1962 voor mogelijk gehouden?

De zeer trage oudgedienden als de 428 of de 425 werden nu bij tijd en wijle door de GVB-chef in het vogelkooitje op het CS opgedragen helemaal naar Osdorp te trammen. En terug. De WACHTWAGENS waren prachtig..........Maar niet helemaal. De intuiging van de blauwe WACHTWAGENS en de herkenbaarheid voor de wachtende passagiers was een regelrechte ramp.

De koplantaarns hadden witte glaasjes en nergens anders op de tweeassers was een lijnaanduiding aangebracht. Ja, als je twee brillen opzette, zag je achter de voorruit een heel klein regeltje, dat was uitgeknipt uit de tekst voor een haltebord. Er stond dan bijvoorbeeld LIJN 17. Dat was alles. Daar was maar een woord voor: armoedig! Maar de rit over de Cornelis Lelylaan maakte weer een heleboel goed! Zelfs, of misschien helemaal, als het stormde, regende, hagelde of sneeuwde. Het was een droom die uitkwam!

Eventuele fouten voorbehouden (red.)

 
<< terug naar index Tramcolumns

volgende column >>

omhoog

laat een berichtje achter

 

Bezoekersteller

eXTReMe Tracker