Bijdragen van Tom Mulder
Geheugen van de Amsterdamse tram

<< terug naar index Tramcolumns

volgende column >>

Tramcolumn 146

Share |

LIJN 27 HERINNERINGEN (290112)
Alle foto's van Tom Mulder tenzij anders vermeld
tommulder@amsterdamsetrams.nl

Ondanks de beperkte rijtijden van de trotse spitstramlijn 27, alleen maandag tot en met vrijdag in de spits (7.00-9.30 en 16.30-18.00), was deze lijn een tramlijn waar je eigenlijk alleen maar van kon dromen. Natuurlijk waren wij, de ultieme immer zwevende tramfreaks, nog steeds de schrik niet te boven van de komst van de ongelofelijke hobbylijnen 17 en 27.


GVB 473 op lijn 27 - Stationsplein

Nog niet trouwens, hoewel er maar een lijn over is. Het lijncijfer was bijzonder, de lijnkleuren waren (bijna) bijzonder en het materieel was exceptioneel: 8 stellen met (in het begin) de oudste blauwen. Het was een rijdend museum. De twee drieassige stellen van het begin, en uitsluitend in de ochtendspits, namen we op de koop toe. Daar kwam nog bij dat de passagiers voor de oude stad in de avondspits niet eens officieel toegang hadden in de dubbelgelede wagens van lijn 17.


GVB dubbelgelede 659 op lijn 17 - Stationsplein
foto: collectie Tim Castricum - website

Een tekst in de richtingfilm liet dat heel duidelijk zien. Zou je nu eens voor moeten komen! De passagiers zouden het GVB-personeel uitlachen en hen onmiddellijk een proces aan doen! Iedere dag droomden wij weg als de lijn 27-blauwen luidkrijsend, piepend en bellend hun aanwezigheid nog eens extra benadrukten. Het gekke van de tramhobbyisten was, dat zij genoten van de blauwen maar er bijna nooit inzaten. Dus daar gingen die fraaie wagennummers uit 1929-1930! Ik ken geen hobbyisten meer, die die jaren’30-dagen bewust hebben meegemaakt. Sorry. Maar hoe zouden zij toen hebben gereageerd?


GVB 419 op lijn 27 - Rozengracht

Ik weet wel, dat ik op weg naar mijn werk eerst lijn 17 in Slotervaart nam en op het Surinameplein vanzelfsprekend overstapte op lijn 27! Dan rende ik naar het speciale eindpuntspoor op de Hoofdweg, dat in de zomer van 1962 werd aangelegd en later weer werd opgebroken. Op het lijn 27-tramstel stonden iedere keer (echt dagelijks) dezelfde Amsterdammers, die die plek waarschijnlijk net zo bijzonder vonden als ik. Vlak bij de bestuurder en op de kop van de motorwagen.


GVB 430 op lijn 27 - Surinameplein

Als zij er eerder waren dan ik, kringelde boven mijn hoofd de rook! Maar ik stond toch iedere dag op een blauwe wagen, terwijl je het afscheid van de blauwen geruisloos (?) dichterbij hoorde komen. Ik deed eigenlijk bijvoorbaat al geen oog meer dicht. Het mooie van de lijn 27-wagens op de Hoofdweg waren de vertrektijden, die alleen geldig leken als er net een spiksplinternieuwe lijn 17-tram was gepasseerd. Een niet zo vol voorbalkon was aangenamer dan een volgeladen lijn 27.


GVB 432 op lijn 27 - Surinameplein

De lijn 27-wagens had nog iets moois. Vaak reden de zwakke broeders, 416-435, op lijn 27. Alles zag er ook ouder uit door de oude voorbalkonkleuren van de handgrepen, die bij de wel geschilderde blauwen allemaal wit waren in plaats van origineel koper. Als je op de Hoofdweg op een halte stond te wachten, zag je in de verte al óf de stroomafnemer van een dubbelgelede van lijn 17 óf de schitterende beugel van een blauwe wagen met het feestelijke en grote lijncijfer 27. Het was net niet echt! Natuurlijk was het een teleurstelling toen het GVB ging experimenteren met ‘drieassige treinen’. Waarvan de motorwagens ook nog gedeeltelijk een speciale rode kleur kregen omdat de conducteurs ontbraken. Toen was de toekomst al een beetje werkelijkheid geworden. En wist je ook, dat die minder feestelijk zou verlopen dan de eerste jaren van lijn 27. Om maar niet verder terug te denken aan de droevig verlopen jaren van het ongelofelijke tramwonder dat lijn 27 heette. Lopen sprookjes altijd slecht af?

Eventuele fouten voorbehouden (red.)

 
<< terug naar index Tramcolumns

volgende column >>

omhoog

laat een berichtje achter

 

Bezoekersteller

eXTReMe Tracker